pub

quarta-feira, dezembro 17, 2014

vida y verdadun momento de aqui al más allá

 «Has de cantar,
que che hei de dar zonchos;
has de cantar,
que che hei de dar moitos».









 Fun un domingo,
fun pola tarde,
co sol que baixa
tras dos pinares,
cas nubes brancas
sombra dos ánxeles,
cas palomiñas
que as alas baten,
con un batido
manso e suave,
atravesando
vagos celaxes,
mundos extraños
que en raios parten
ricos tesouros
de ouro e diamante.
Pasín os montes,
montes e valles,
pasín llanuras
e soledades;
pasín os regos,
pasín os mares,
con pés enxoitos
e sin cansarme.

   Colleume a noite,
noite brillante,
cunha luniña
feitas de xaspes,
e fun con ela
camiño adiante,
cas estreliñas
para guiarme,
que aquel camiño
solo elas saben.

   Dempois a aurora
co seu sembrante
feito de rosas
veu a alumbrarme,
e vin estonces,
antre o ramaxe
de olmos e pinos,
acobexarse
branca casiña
con palomare,
donde as pombiñas
entran e saien.
Nela se escoitan
doces cantares,
nela garulan
mozos galantes
cas rapaciñas
de outros lugares.
Todo é contento,
todo é folgare,
mentras a pedra
bate que bate,
mole que mole,
dálle que dálle,
con lindo gusto
faille compases.

   Non hai sitiño
que máis me agrade
que aquel muíño
dos castañares,
donde hai meniñas,
donde hai rapaces,
que ricamente
saben loitare;
donde rechinan
hasta cansarse
mozos e vellos,
nenos e grandes,
e anque non queren
que aló me baixe,
sin que o soupera
na casa naide,
fun ó muíño
do meu compadre;
fun polo vento,
vin polo aire.



pediram-me paa cantar
con oro
plata
ybronzes

con eso no se vive
se muere
de amargura
que la boca no traga
materia tan dura

como cantar
cantarei
cando se levante el sol
e por dentro
en vida
VIDA
SEREI

asi cantaria
se o mal de vida
non me aflixira

asi em vida non canto
nin vivo
nin encanto

para alegrar
para motivar
para candelas vivas
de nuevo encender
habrá
vida nueva

en mi
dia a dia
a renacer

la luna que espella
a luz mais crua
se esconda
na bruma
e no medio
se faga
de novo uña

se pode

mentrestanto
eclipse
non ai

corados
dous
ambos
a vida
asi non os fai

para que en vida
se poidan
coronar
algo
de vida
em vida
van
atopar

POEMAS DE VIDA MAS CLAROS
QEU TUS OJOS
QUE TUS DIAS
QUE TUS ACTOS

quales pasos
aun ignoras
que de tus dias
de vida "choras"

pois que en vida
e plenitude

apenas a vida
que eu teño
cha pode dar
em virtude

ata aqui chegamos
e sen verdad
non colaboramos

Sem comentários: